दिनेश बस्नेत -गीत

तिमी र म खेल्ने उमेर 
आज हाम्रा छोरा भए ,
भन साथी तिम्रा हाम्रा 
हिजोका दिन कता गए ।

खालि खुट्टा हिड्ने गर्थ्यौ 
मकै भट्ट बाँडी खान्थ्यौ, 
हल गोरूझै मिली मिली 
बेसी गाउँको स्कूल जान्थ्यौ ।

चेतिएका कमेज लाउथ्यौ 
कट्टु लाउथ्यौ टालि टालि ,
त्यो टालो नि फाट्दा खेरी 
केटी साथी लाउथे तालि ।

तिम्रो हाम्रो खानदान भन्नु 
अभावको धडकन सास ,
बिस्कुन काचै हुँदाको दिन 
पैचो खोजी टर्थ्यो  गास ।

आज साथी धनि भयौ 
तिमीसित सबै थोक छ,
म त गाउँ कुरी रा ु छु 
के गर्नु खै ,उस्तै भोक छ ।

गरीब हुँदा त्यति दुख 
लाुको थिएन कत्ति मलाई, 
जति दुःख आज लाुछ
तिम्ले बिर्सेउ मन डढाइ ।

धनै मात्र ठूलो होइन 
नगरे भए हुन्थ्यो हेला, 
बिर्सेउकी कुन्नि साथी 
बाँडी खाुको मकै ठेला ।
हाल कास्की पोखरा